Urodzony
5 marca 1920 roku w miejscowości Żytomont gm. Ignalino
pow. Święciany.
W marcu 1943 roku po namowie przez Franciszka Stala wstąpiła
do Armii Krajowej. Przysięgę złożył w obecności
Franciszka Stala ps. "Franek" i Stanisława
Korbutianka ps. "Korab" - przyjmując pseudonim
"Sarna". Został przydzielony do 3 Patrolu pod dowództwem
ppor. Stanisława Korbutiaka na stanowisko z-cy. Patrol
wchodził w skład 23 Ośrodka Dywersyjnego pod dowództwem
Franciszka Stala ps. "Chabina",
"Franek". Pierwszym zadaniem "Sarny" było
zwerbowanie odpowiednich ludzi do patrolu, w skład którego
wchodził. Następne to przechowywanie zdobytej broni . Jego
patrol przede wszystkim zajmował się zdobywaniem broni i
materiałów wybuchowych. Najczęściej zdobywali to napadając
na niemieckie pociągi na wschodnim froncie. Do sukcesu należy
zaliczyć zdobycie dziewięciu CKM-ów wymontowanych z czołgów
przewożonych koleją do naprawy. Nie mniejszym osiągnięciem
było także zdobycie kożuchów dostarczanych na front pod
Leningradem. Inna działalność to podtrzymywanie ludności
na duchu, ostrzeganie przed represjami, przechowywanie
ukrywających się przed okupantem, m.in. zimą 1943 roku
udzielił schronienia czterem jeńcom wojennym - zbiegom z
transportu kolejowego wiozącego ich spod Leningradu w głąb
Niemiec.
Okres powojenny był szczególnie trudny dla młodzieży nie
należącej do konsomolskiej organizacji. Byli izolowani,
niedopuszczani do udziału w życiu kulturalnym. Chłopaków
w wieku poborowym masowo wcielano do wojska. Aby uniknąć służby
wojskowej "Sarna" podjął pracę na kolei państwowej.
Był torowym, a następnie dyżurnym ruchu. Jego pracowitość
docenił naczelnik kolei w Wilnie i poczynił starania o
skierowaniu go do szkoły inżynieryjno-technicznej w
Moskwie, nie wiedząc, że "Sarna" był już wtedy
zapisany na listę ludzi czekających na wyjazd do Polski.
Znając już datę swojego odjazdu, udał się do władz
kolejowych w Wilnie w celu zwolnienia się z pracy.
Konieczna do tego była wizyta u naczelnika. Rozmowa z nim
była jednostronna i ordynarna, w wyniku czego papiery jego
zostały zniszczone, a on wyrzucony za drzwi. Zupełnie
odwrotnie potraktowano go w Państwowym Urzędzie
Repatriacyjnym. Pomimo braku jakichkolwiek dokumentów
wydano mu kartę repatriacyjną, w oparciu o którą wyjechał
do Polski.
Po przyjeździe do kraju zamieszkał w Korszach. Podjął
pracę na PKP jako magazynier a następnie jako kasjer. W
latach 1955-1980 pracował na stacji PKP w Kętrzynie na
stanowisku - starszy referent, skąd w 1980 r. odszedł na
emeryturę. Zmarł 25.08.1997 roku.
W Ludowym Wojsku Polskim służył przez 3 miesiące. Został
odznaczony: Srebrną i Złotą Odznaką "Przodujący
Kolejarz"; Odznaką Zasłużony dla Warmii i Mazur;
Medalem Zwycięstwa i Wolności; Krzyżem Armii Krajowej.
1.
"W SZTAFECIE POKOLEŃ" wyd. Kengraf 2000; wydanie. I;
opracowanie: Koło AK w Kętrzynie.
