|
|
|
|
Korszeńskie Towarzystwo Sportowe Korsze już przed 1945 r. mogło pochwalić się znaczącymi wynikami w różnych dziedzinach sportu. Największe osiągnięcia i tytuły mistrzowskie uzyskali zawodnicy sztafety 4 x 100 m (i w ogóle cała sekcja lekkoatletyczna), gimnastycy, no i oczywiście drużyna piłki nożnej, która grała w I lidze prowincji (odpowiednik dzisiejszego landu w Niemczech) wschodnio – pruskiej. Wszyscy zawodnicy uprawiający daną dyscyplinę sportową (przed 1945 r. w Korszach było ich 10 – oprócz trzech wyżej wymienionych – koszykówka, piłka ręczna, tenis stołowy, boks, strzelectwo, hokej, tenis ziemny) zrzeszeni byli w Korszeńskim Towarzystwie Sportowym (Sportverein Korschen – w skrócie SVK) powstałym w 1919. Towarzystwo miało swój sztandar i stroje sportowe z napisem SVK. Na sztandarze wyhaftowany był napis, który w wolnym tłumaczeniu na język polski brzmiał: „Dla chwały sportu i honoru ojczyzny startujemy (bierzemy udział) w zawodach”. Przez pierwsze kilkanaście lat zawody odbywały się na łące przy majątku w Kałmach (Collmen). Kiedy zawodnicy z Korsz zaczęli przysparzać chwały swojemu miastu, rozpoczęto starania o lokalizację terenu na budowę stadionu z prawdziwego zdarzenia. Pod koniec lat 20-tych przy pomocy ówczesnego burmistrza Chlebowitza i honorowego przewodniczącego zarządu Towarzystwa SVK Maksymiliana von Skopnika (właściciela dóbr rycerskich w Glitajnach) oraz właścicieli Głowbit (rodzina Boehm) pozyskano tereny położone naprzeciwko szkoły pszczelarskiej. Pomocy finansowej udzielili także miejscowi kupcy, którzy wykazali się szczególną hojnością i pomocą w okresie kryzysu i inflacji na przełomie lat 20 i 30. Na tym terenie rozpoczęto budowę stadionu miejskiego z boiskiem, bieżnią i miejscem na zawody lekkoatletyczne. Uroczyste poświecenie i oddanie do użytku stadionu miejskiego nastąpiło 1 maja 1931 r. Stadion ten funkcjonuje do dnia dzisiejszego. Z okazji otwarcia tego stadionu zorganizowano w Korszach I narodowe (krajowe) zawody lekkoatletyczne z udziałem 164 sportowców reprezentujących największe wtedy kluby sportowe Niemeic (m.in. Prussia Samland czy ASCO). Wśród uczestników wymienić trzeba udział mistrza świata Emila Hirschfelda czy Erwina Blaska późniejszego rekordzisty świata w pchnięciu kulą i srebrnego medalisty na olimpiadzie w Berlinie w 1936 r. Był to I narodowy festyn (dzisiaj nazywa się to meeting) lekkoatletyczny w Prusach Wschodnich. W dowód uznania osiągnięć sekcji lekkoatletycznej SVK
oraz za znakomitą organizację, Korsze dostąpiły zaszczytu przygotowania
kolejnych zawodów tej rangi w roku następnym, a następnie już co roku. Spore
osiągnięcia miała też drużyna I-ligowej piłki nożnej dowodzona przez
jednego z najlepszych piłkarzy w Prusach Wschodnich Fritza Wölky, który jako
syn miejscowego kupca woził drużynę na mecze swoim prywatnym samochodem. Drużyna z Korsz grała i wygrywała turnieje 6 piłkarskich
rozgrywanych na terenie parku pałacowego w Drogoszach. W 1939 r. drużyna SVK
wygrała turniej 6 piłkarskich pokonując w Królewcu miejscową drużynę 3:2.
Towarzystwo Sportowe SVK w Korszach zajmowało się nie
tylko działalnością sportową ale i kulturalną. Przy SVK działał teatr który
wystawiał różne, tematyczne sztuki teatralne. Była też kapela, zespół który przygrywał na różnych
potańcówkach, zabawach czy uroczystościach. Towarzystwo organizowało też
cykliczne jarmarki różności w czasie których sprzedawano używany sprzęt
sportowy ( po bardzo przystępnych cenach). Zawody sportowe odbywały się nie
tylko na stadionie miejskim. Zawody strzeleckie miały miejsce na strzelnicy
nieopodal stadionu. Zawody tenisa ziemnego odbywały się na kortach leżących
na posesji barona von Fresina w zachodniej części miasta, a mecze hokeja
rozgrywano na obecnym stawku (tzw. „kolejowym”). I co ciekawe, zawodnicy
sami przygotowywali tafle, boisko czy korty do meczów. A w czasie kryzysu
sportowcy z SVK sami płacili na utrzymanie sekcji. Natomiast w czasie mroźnej
zimy 1922/1923 każdy zawodnik musiał przynieść po 1 kawałku brykietu na
ogrzanie sali. Źródła: 1). „Korszeńskie Towarzystwo Sportowe” Gazeta Życie Kętrzyna, rok 2000; Oprac. na podst. RudR Tadeusz Korowaj
|
|
